Günce 1953-1955

"Ölüm ne kadar birdenbire olursa olsun, şaşırtmıyor 
insanı. Herhalde beni şaşırtmıyor. 'İnanamıyorum 
öldüğüne' diyenleri anlamıyorum, ölen kim olursa olsun, 
ben inanıyorum öldüğüne. Ben asıl yaşamağa şaşıyorum, 
yaşamağa inanamıyorum. Ciğerlerimizin, yüreğimizin 
işlemesi, bu güzelim yeryüzünü görmemiz, işitimemiz, 
koklamamız doyulmaz bir mucize değil mi? 'Mucize' diye 
baktığımız bir halin kesilivermesine şaşılacak, 
inanılmayacak ne var?"

Nurullah Ataç Türk eleştirisine dürüstlüğü, içtenliği, 
gösteride uzak yalın bir anlatımla düşünceyi düpedüz 
söyleyebilme tutarlığını getirdi. Ne büyük sözlerin 
ardında düşüncesini gizledi ne de bilmediği bir konuda 
bilgiçlik tasladı.

Nurullah Ataç'ın Günce'sini okumak sevimli, aksi, 
heyecanlı, öfkeli, bilge, kendiyle barışık bir amcayla 
yolculuk etmeye benziyor.