Çanlar

Göründüğü kadarıyla içeride iki kişiydiler. Yeni soluklanmışlardı ki,
sığındıkları metruk yapının ağır demir kapısı bir kedinin geçebileceği
kadar aralandı. Önce bir baş uzandı, birkaç saniye sonra iki kişi
süzüldü içeri. Işık düştü ince bir ağaç kalınlığında, boylu boyunca.
Çanlar, siyasetin zamanı ve şehirleri altüst ettiğini duyurmak için
çalıyor. Petersburg'da, Neva Caddesi'nde kızakla kayılan güzel ve
sakin günler… Sonra devrimin saatleri, sonra şehrin ismini Leningrad
yapmak için gelen Bolşevikler… Ülkesinden uzakta, Konstantinopol'de,
Çukurcuma sokaklarında o eski sakinliği beyhude arayan bir kadın…
Ajanlar, muhbirler, istihbarat servisleri… Genelevler, revüler, perükâr
salonları arasında kışı çıkartan, baharı başlatan hayata tutunma
çabası… Stalinistler ve Troçkistler… Paris'e ve oradan Barcelona'ya,
İspanya İç Savaşı'nın çetin bir cephesine varan bir öfke… Geçmiş
günlerden gelecek güne. Nereye varır bu mücadele?
Gün Zileli, Bolşevik Devrimi'nden Gezi Parkı'na, şimdiki zaman
direnişlerine, isyanla ve yaşam iştahıyla geçen bir ömrü anlatıyor.
Dirençli, sokağı çağıran, gencecik.