Batı Akdeniz Bölgesi Tahtacıları

Özellikle II. Dünya Savaşı yıllarında yoksulluk, açlık diz boyu. Biz Tahtacılar o yıllar çok sıkıntıya düştük. Köylüde de para yok. O yıllar yine imdadımıza orman yetişti. Ormandan -orman idaresinin bilgisi dışında- kaçak olarak düzgün ağaçları kestik. Tomruk, lata, tahta yaptık, ihtiyaç sahibi köylülere buğday - un karşığı verdik.

Oysa biz ihtiyaç değilse ormanı kesmeyiz. Orman bizim ekmek teknemizdir. Orman bizim için kutsaldır. Bazı köylüler kendilerine iş çıksın diye veya tarla açmak için ormanı yakarlar. Biz orman yangınını kimseden emir almadan hemen söndürmeye gideriz. Çünkü orman sadece ağaç değildir; kurttur, kuştur, kekliktir, tavşandır, geyiktir. Gelişigüzel ihtiyaç fazlası bir kuşu, kekliği, vurmayız, hele üreme zamanında kesinlikle bir saçma sıkmayız.

Biz tahtacıların çoğu bir sedir ağacının altında doğmuş, bir çam ağacının dibinde son nefesini vermiştir. Kısacası bizler, ilk sesimizi veya son nefesimizi bir ağaç altında vermiş, ölenlere ağıtımızı yine o ağaçların altında yakmışızdır. O nedene ağaca vurduğumuz hiçbir baltayı gelişigüzel vurmayız, gerekmezse bir dal bile kesmeyiz.